Sensizliğim

Bir ben bilirim,
Birde ben bilirim ,
Ne zordur yokluğun...
//////////////////////////////////////////////
Sonbahar yaprakları hüznüme koşardı,
Deli veren rüzgar feryadımı kovalardı,
Sen acı bir hüzünle ,
Tütsü olur dolardın mahur yüreğime...

Seni ilkin böyle tanıdım.
Sen yanı başımda ağlardın ve ben;
İlhamımı narin göz yaşlarına nakşederdim hesapsızca...

Ama şimdi /
Şimdi ...YOKSUN.


Tıpkı dün gibi uzaksın ,
O zaman varlığının sarhoşluğuyla,
Şimdi de yokluğunun ayyaşlığıyla gün batımlarında.
Hiçliğim bir başına.
Her gün batımı acı bir tütsü,
Vaftizleşen rüyalarımı kırbaçlayan deli bir hoyrat.
Hiçliğim...

Avunur durur,
Durulur...
Vurulur...

Sen şiir gibiydin,
Mısraya benzerdi bakışların.
Gülünce çiçekler açardı o elma yanaklarında,
Bahar olurdu yüzün, yaz olurdu.

Sen,
Sen
Sevdiğim, yitip gitmesini istemediğim mevsimdin...

Ya şimdi nerdesin ?
Hangi iklimde, kimin mevsimisin?
Gözlerin hala grup vakti kızıllığına mı çalmakta,
Hala okyanuslar kadar derin mi tebessümlerin.?

Şimdi söyle bana.?

Beni unuttun mu,?
Unuttun mu
U N U T T U N M U