Sensizliğimin Benliği

Öylesine olacaktı gidişin demek
Sorgusuz sualsiz terk edişin
Oysa ne çok sevilmiştin sen
Kalp yasta akıl ise başta değil şimdi
Gözlerim tavanda bir o yana bir bu yana
Elim desen telefonda sanki arayacaksın
Kulaklarımda şarkımız dolaşırken
Gecenin karanlığı katliama yakın
Polis sirenleri mahalle kavgaları hep aynı bizim buralarda
Değişen bir tek ben oldum
Ruha döndüm sabah ölü gece yaşar oldum
Odamız resimlerinle dolu
Kimi yakılmış, bazısı da yırtılmış
Gel de kolaysa sen isyan etmesene
Katlansana sensizliğe
Nerdesin kiminlesin şimdilerde bilmiyorum
Tek şunu bil
Ben sensizliğimin benliğinde hâlâ yaşıyorum
Yaşamak denirse...