Sensizliğin Ara Nağmelerinde

seslendim uzaklara
diyarlardan yankı yaptı
kalbinin pırıltıları
gökyüzüne akislenen
koca bir hüzme süzüldü tenime
gökkuşağı tazeliğinde
geldi
sarıp sarmaladı beni
sensizlikten korkan bedenim
çığlık çığlığa sarıldı
senden bir parça sandığım
rengarenk hayatın devri alemine
o devri alem ki
kaçmasın diye
nefesini bile tuttuğun
kalbimin çarpıntısından ürktüğün
sensizliğin sessizliğinde
yoğrulan
bir taze dem tadında
küçüldükçe büyüyen
sustukça gökgürültüsüne dönüşen
içsel yanmışlığın
doyumsuz çırpınışları
gel gör ki
bu gidiş iyi değil
yetiş
yetiş...