Sensizliğin Arifesi / İste Sen Yeter

Sensizliğin arifesinde yalpalamaktayım..
Her gördüğüm güler yüzü sen sanmaktayım
Sahile inip elimde resmin ismini sayıklamaktayım
Demir atmışım yalnızlığa nedenini anlayamamaktayım!



Bir ben mi perişan düştüm esen yelde
Bir sen mi düştün hudutsuzca gönlüme
Bir biz mi var yitirilmişlikten doğan kalan ömürde
Bir bildiğim var sensizliğin arifesinde yalpalamaktayım!



Buğulanınca siluetin düşen cama
Yazarım adını kalıcı olsun diye bastıra bastıra
Sensiz kalınca sokak lambaları altında
Utanmam, akıtırım gözyaşlarımı erkekler ağlamaz sanma!



Söylesin şimdi dallarda bülbüller
Nerelerde kimlerlesin dile gelsin güller
Erişeyim ellerine tenin koksun her yer
İstersek kimsenin gücü yetmez ayıramaz yaman eller!