sensizliğin kalmış bende

Sensizliğin mahkumuyum
Celladına aşık olmuş bir mahkum
Kucağımda koca bir sensizlik
Umutlarımla emzirip besliyorum
Bazen bir karakol yada cami avlusuna
Bırakıp kaçıyorum
Nereye kaçsam uzaklaşsam
Sensizlik gittiğim yerde beni bekliyor
Yüreğimde sevdam
Sahipsiz kanıyor
Kimse yok mu orda yok mu sesimi duyan
Sevdam gibi koca bir sessizlik
Yüreğimde alayına isyan
Karanlığı yırtan bir çığlık kopuyor
Gecelere boğulup
Gündüzlere bulanıyor sensizlik
Bilerek ya da bilmeyerek
Unutup gittin işte
Yanıbaşımda bıraktın sensizliği
Senden bana kalan tek şeyi
Sımsıkı sarılmışım artık
Bana bıraktığın sensizliğe
Sana tutunamadığım
Sana sarılamadığım kadar sıkı
Bilmezdim umutların
Bu kadar değerli olduğunu
Sevgimi yüreğimde
Sensizliği yanımda bıraktığında anladım
Sende umutlarının peşindesin
İstemem tükensin
Bir bulutun gölgesi düşmesin yüzüne
Umutlarının yıkılışının sonucuysa
Bende bıraktığın sensizliği almak
Bırak sensizliğin bende kalsın
Umutlarımla avuturum onu
Her şeyin bir bedeli vardır
Üzülmeni yıkılmanı görmek mi
Ben demiştim demek mi
Yanımda var olabilmen
Beğendiğin bir ayakkabı için
Ayaklarından vazgeçmek
Ya da bir toka için
Saçlarından vazgeçmeyi düşünmek
Mutluluğum için
Mutsuzluğunu beklemek
Bırak yüreğimde sevdan kanasın
Bırak sensizliğini yanı başımda
Mutluluklar senden ayrılmasın
Bırak ayaklarım çıplak kalsın
Bir kumsalda olduğumu düşler
Çakıl taşlarında yürürüm
Ben seninle doğdum
Sensizliğinde ölürüm