Sensizliğin Verdiği Saflık
Akşam soğuk,
İskele sakin,
Dalgalar sessiz.
Ay yok, yıldızlar yok
Karanlıkta parıldayan gözler yok,
El ele tutuşan aşıklar yok,
Yalnız başına oturan dermansız yok.
Bir hüzün kaplamış her yanı
Gözlerim ; hiç olmadığı kadar yaşlı gözlerim.
Ellerim titriyor karanlıkta;
Yüreğimde korku var, hüzün var
Sensizliğin verdiği saflık var.
Durgunlaşır her şey yokluğundan
Karanlık hiç gitmeyecekmiş gibi gelir
Güneşe hasret kalır gözlerimiz
Ama istemez güneş istemez
Sensiz bir dünyayı ısıtmayı
Yıldızlar istemez sensiz kurulan hayalleri
Ne olur dön papatyam
Tabiat bizi sevmez.