Sensizlik

kara günlerden bir sabah
yeşil kırların orta yerinde
gözler ağlamaklı
güller sararmaktaydı

etrafımda koca bir boşluk
ve her yer,
bütün kırlar,
alev alev yanmaktaydı

Güneşin ışıkları
girerken gözüme gözüme
bir damla suya hasret gönlüm
Haykırmaktaydı

O anda sen çıkageldin
gözlerinde bulutlar
Eteklerinde nehirler
Elinde bir tas su ile

Yaşlar boşaldı gözlerimden
Kuruyan göz pınarlarından düşen damlalar
suladı bütün kırları

çiçekler filiz verdi
Ağaçlar meyve
şu akmayan eski çeşme bile
Seni görünce akmaya başladı

Senin eksikliğin hep hissediliyormuş meğer
Sensizlik kurutuyormuş bu toprakları