Sensizlik

Çok dağınıktı içim
Yüzüm zar zor bir arada tutuyordu resmimi
Onlara gösteremezdim
Evimin dağınıklığını
İçimin aynası odalarda gezinmelerine izin veremezdim



Hemen anlıyorlar artık çünkü
Perdeler kirliyse biraz, sehpalar tozlu
İçerideki saçı başı dağınık
O pasaklı kadını görüyorlar
Oysa tek tel bile nizamdan dışarı çıkmamış
Hanım hanımcık duruyorlar başımda görünürde
Bir bütüne varıp
Saçları oluyorlar şu ağırbaşlı, zarif kadının




Ama evimin perdeleri izin vermiyor bu sahtekârlığa
Siz hiç bu renkte pembe gördünüz mü dercesine
Rüzgârı yanlarına katmış
Burunlarına sokuyorlar o rengi eve gelenlerin
Pembeden çok uzaklara kaçmış
Karanlığı çağrıştıran




Yüzümdeki resmin resim olduğunu anlamasınlar
Gerçek yüzüm sansınlar onu diye
Kimseyi sokmuyorum evime
Derleyip toplamak için içimi
Dağınık yatağımda dönüp duruyorum




Tıpkı perdemin pembesi gibi aslını yitirmiş
Benim rengim de
Ruhsuzluğun rengi kirli bir perdeninkine benzer çünkü
Görünmez eder desenleri, renkleri
Tıpkı sensizliğin bana ettiği gibi
Ruhsuzluk demek sensizlik de demektir çünkü