Sensizlik

Yine nihayetsiz bir akşam oldu
Gönlümün hüzün penceresinde
Kalbime bir sızı göze yaş doldu
Sensiz geçen ömrün her gecesinde

Aynalar sessizce yüzüme küstü
Paramparça olup üstüme düştü
Kahkahayla bakıp halime güldü
Sensiz geçen ömrün her gecesinde

Gündüzüm kararıp geceye döndü
Güneşim kayboldu ışığım söndü
Yatağım taştan bir mezara döndü
Sensiz geçen ömrün her gecesinde

Hayalin geliyor sanki peşimde
Görür gibi seni gece düşümde
Unutamam ömrün sonu gelse de
Sensiz geçen ömrün her gecesinde

Duvarlar yıkılıp gelir üstüme
Sayıklarım adın her nefesimde
Ölüm kavuşturur bizi mahşerde
Sensiz geçen ömrün son gecesinde