Sensizlik Bu Olsa Gerek

Yüregim her gün yanıyor.
Nereye bakıyorum bilmiyorum!
Sadece bakıyorum bugulu bir pencereden
gözlerim sonsuz bir boslukta seni arıyor oysaki
anladım ki artık benimle degilsin
anladım ki artık olamayız eskisi gibi
anladım ki eskisi gibi parlamıyorsun gözlerimde
siyah beyaz bir hayal oldun artık.

Oysaki kalabalıklardan kacıyorum
sensizligi arıyorum.
Ama buldugum sensizlikte
gene bir gözyasım dökülüyor.
Daha sonra yalnız kalmamak icin kalabalıgın icine karısıyorum.
Onca kalabalık bile yalnız bırakıyor beni biliyor musun?
Nedenini cözemedigim birsey bu!
Bedenim kalabalıkta
ama kalbim yalnızlıkta atıyor.

Kaybolan satırlarda anıyorum seni.
Varlıgını yanım da aradım hep
sensizlikte buldum oysaki...

Anlamıyorum ki sensizlik nedir?
Binlerce kelime geliyor aklıma
anlatamıyorum
anlamıyorum kendimi
nefessiz kalıyorum bazen.
Nefesimi bile alıyor sanki
her nefesim gidisleri
her nefesim dudaklarımdan cıkısı = { sensizligi } anımsatıyor...

Hayata dahil ne varsa
sensizlik üzerine kurulmus adeta.
Yalnızlıgımla kaldım
sen sehre dokundugunda hersey rengarenkti
gidince sanki siyah beyaz oldu.

Bak simdi
koskoca sehir sen olmadan bana küsüyor
oysaki bunu sen bilmiyorsun?
Tüm hayallerimi simdi düslere bırakıyorum
binlerce söz yazdım.
Bunlar sana borcummus megersem.
Bilesin ki canım
Son sözüm
ve son borcumu ödüyorum

" MUTLU OL..." Bi'tanem...

---> " Bense yokluguna hapsolayım... "