Sensizlik Diye Bir Şey Yok

ben bile beni tanıyamaz oldum kendi içimde
güneşin doğuşu ve batışı bir fark yaratmıyor
yelkovan akrebi kovalamıyor artık.! durmuş olan saatimde
ağar çekimde yaşıyorum hayatı.
kameraman ben,aktör ben,senaryoyu yazan sen
sensiz bir hasta gibiyim yatağımda...
bedenim soğuk,gözlerim donuk ve nabzım düşük
ritmini yükseltemiyorum hayatımın ve kalbimin...
perdelerini çıkarttım camların,gözlerim uzakların nöbetinde.
rüzgarda dalları sallanan armut ağacının çiçekleri dökülüyor
doğa doğasına kavuşuyor toprağa...
ani bir gülümse beliyor yüzümde
kendimi bir anda armut ağacının altında buluyorum
başımı yukarı kaldırıp dönüyorum dünyanın tam tersine
işte burası dünyanın merkezi, tam burası
kalbimin attığı,hayalinin gözümde canlandığı yer
başım dönüp yere düşüyorum sere serpe
toprağa yapışmış bir halde kahkaha atıyorum üst üste
işte kavuştum bende geldiğim yere...
dünyanın tam merkezine
kalbime...
ay parçama...
sensizlik diye bir şey yok...
daima kalbimdesin...