Sensizlik İyi Geliyor Bana

Sensizlik iyi geliyor bana
Savrukluğuma aldırmadan yaşıyorum
Bol kahkahalı
Şimdi çok farklıyım öncelerde tanıdığınla
Yeni yeni espriler türetiyorum kayıp zaman eklerinden
Sana sustukça
Tüm insanların yüzlerine okuyorum haklarını
Sanıyorlar ki hiçbir şeyi kafama takmıyorum
Oysa sen hep ordasın
Olanca ağırlığınla

Ta o zaman
Bizzat tarafımdan buruşturulup atıldı öz geçmişim
Yelken açtığında sen gönül rıhtımımdan
Uzaklaşırken köpük köpük mavi mavi
Artık el olduğundan
Ya da ben öyle sandığımdan
El sallayamadım ardından
Meğer önce ben vazgeçmişim

Yok hayatımda tanıdık bir cümle
Yan yatmış bir varlığıyım Türk dil kurumunun
Bütün insanlar şimdi
Anlayabileceğim lisanda susuyorlar
Mimiklerinden anlıyorum
Ara sıra hadlerini aşıyorlar
Hala sana savrulduğumu kulaktan kulağa fısıldaşıyorlar
Gelişme bölümü çıkartılmış hayat kompozisyonumun
Ve ben sana susuyorum bütün gücümle

Sensizlik iyi geliyor bana
Hiçbir gemi yanaşmıyor kıyılarına ıssızlığımın
Yüklemsiz cümleler kuruyorum öznesi sen'de kalmış
Batan geminin duyguları bunlar
Alma / aldırma
Ve ıslaklığından biraz da yoğunlar
Sensizlik kadar
Densizlik de iyi geliyor bana
Dağınıklığıma dokunma