Sensizlik Kadar Acı Vermiyor Yüreğime

Ne zulüm, ne ölüm ne de korku
Hiçbiri sensizliğin yerini tutmuyor...
Yani sensizlik kadar acı vermiyor yüreğime...
Hiçbiri başımı eğemiyor
Bir sensizlik beni yerden yere atıyor...

Sevmek;
Seni umarsızca,
Taa kalbimin içine alarak sevmek...
Ve ben ne yarın, ne dün, ne bu akşam
seni sevmekten başka hiçbir şey yapamam...

Bilmem nasıl bağlandım...
Pişmanda değilim aslında...
Sana kesemde verecek hiçbir şeyim yok...
Yüreğimden verdim...

Halbuki ben kimseyi sevemeyeceğimi zannediyordum.
Düşler gördüm, hep uzaktı bana.
Ne yalanlarla baş ettim, ne ayrılıklarla...
Hiçbiri koymadı bana...
Şimdi ama sensizlik çok ağır koyuyor yüreğime...

Ve ben inanmıyorum senin bir kış gününde dünyaya geldiğini...
Sen mutlaka baharda doğmuş olmalısın...
Hayatımı bir bahara çeviren, her mevsimi bir anda yaşatan, herşeyi içinde barındıran sensin.
Bu yüzden sevgili sen baharda doğmuş olmalısın.
Öyle olmasan bile ben öyle farzediyorum.
Tam baharın ortasında, kuşlar cıvıldarken, bir papatya yeni güne merhaba derken doğmuş olmalısın sen sevgili...

Ve ey kalbimin sahibi;
Nerde olursan ol,
uzak, yakın
insan senin yüreğine tutulur...
Fakat sensiz...

Sevgilim sana itiraf edeyim...
Her erkek saçmadır sevdiği zaman,
bırak da seveyim seni... Sensizlikten uzaklaşarak... Sana yakın yollara vararak...

Ne tuhaf şeyler yazıyorum sana sevgilim.
"Seni Seviyorum" demek varken... Uzatıyorum lafı...
Oysa sen hiçbir kelimeyle anlatılamazsın ki...
Senin yüreğini anlatacak kelime bulamıyorum...
Lugatımda yok... Şiirlerime de koyamam...


"Sen esirliğim ve hürriyetimsin,
sen memleketimsin.
Ve sen ulaşıldıkça ulaşılmaz olan hasretimsin..."

Yeniden "Hoşgeldin kadınım" demek umuduyla...


''Sevdiceğim'e satır satır yüreğimden yazılanlar...''