Sensizlikler Ordusu

Bir dizi sensizlikler ordusunun içerisinde
Hapsettim kendimi
Suçsuz ve vukuatsız
Hasretinle prangalandı yüreğim
Kulaklarımda sensizliğin bilmem kaçıncı senfonisi
Ellerimde bir demir çubuk
Sensizliğinin hücresi bertaraf etmekteyim

Geçmesi imkânsız olan ağrılar içerisinde
Kendimi hapsettiğim hücrede
Kıvranmaktayım
Zaman hep yokluğunun ertesi
Kulaklarımda yine sensizliğin senfonisi

Bir mahkûmun görüş gününü beklediği sabırsızlıkla
Bekliyorum seni belki gelirsin diye
Göremesem de aydınlığı
Hayalinle ışıtıyorum duvarları
Kahrolası karanlığın içerisinde

Bir dizi sensizlikler ordusunun içerisinde
Hapsettim kendimi
Ve ilk günkü gibi seviyorum seni
Suçsuz ve vukuatsız...