Sensizlikte, Senle Olmak Istememek

Seni saf bir sevgi ile sevmiştim! Şüphem yok
Sende saftın eminim sevgime layık olmuştun
Ama neden şimdi güzel gözükmüyorsun bana
Acaba neden sevgim saf gelmiyor artık bana

Ben bu kadar kişiliksiz miydim, ne çirkin yaptığım
Seni görmek bana korkunç geliyor, senden kaçıyorum
Bilmezsin sen bunu sen elinle bir kenara ittin çünkü
Ama dert değil senin neden sevmediğin beni
Neden bana bir şans bile tanımadığın
Ben kendimi yargılamaktayım senle yakıldıktan sonra...

Aslında ben hiç mi sevmemiştim seni, yoksa
Yoksa karşılıksız aşkım mı savunma oluşturmuştu
Kendimden utandıran bir terbiyesizlikle
Sebebi için yargılasam da kendimi şimdilerde
Kesin olan bir şey var, seni görmeye tahammül edemiyorum
Çirkin geliyor kaşın, gözün duruşun sözün
Boş geliyor bakışların ne mana kaldı ne de parlaklık
Sanırım çamur atıyorum şimdilerde,
Yahut gerçekleri şimdi şimdi fark ettim...
Sanıyorum ben kendi ruhumu yıktım
Yahut ruhuma ihanet ediyorum...

İhanetlerin özlüğünde de manasızca sebep arıyorum
Arıyorum gerçeksizliğin ve de yalnızlığın gölgesinde
Dert değil artık dönüp geriye bakmak tabi ki
Ama tabii olduğum ruh beni hapsediyor her seferinde
Senle olmamak isteyen bir sensizlikle...