Senve Ben

Uzak... çok uzak bir yerdeki denizin
maviliğine ulaşmaya çalışan bir nehirim bugün
bir ucum orada zaten ve BEN çıkış noktamdayım...
ellerini tutuyorum...
aynı SEN'in, çıktığın yerden bir ucunu bırakıp
mavi derinliklerde ellerimi tutuğun gibi...
mutluyum bugün...
çünkü SEN mutlu olmama neden oluyorsun...
varsın ve hep yanımdasın...
SENi seviyorum...
seviyorum çünkü; çünküsü olmayan bir sevgi bu...
bugün SENinle başlayan hayat hikayemizin yirmibirinci bölümüne gelmişiz...
kendi kalabalığımızda reyting rekorları kırdık her bölümünde...
SEN ve BEN başroldeydik her zaman...
hani çekim sonraları kendi hayatlarını yaşayan...
ama her yeni bölümü birlikte kucaklayan...
daha ne kadar süreceğini bilemediğimiz
devam etmesini istediğimiz bir senaryo bu...
bazı kesimlerin acımasızca eleştirdiği,
bazılarının ise hayranlıkla izlediği bir dizi...
dizimizin adı SEN ve BEN...
SEN diyorum...
SEN derken birde BEN çıkıveriyor dudağımdan...
karıştırıyorum...
BEN demek SEN demek,
SEN demek BEN demek...
ne güzel bir şey
her ikisi de aynı şeymiş gibi söylemek...
ne güzel bir şey
seni SEN olduğun için sevmek...
ve..
kendimi çaresiz hissettiğim günlerde
başımı yaslayacak bir omuz ararken yine her zaman ki gibi,
BEN buradayım demen...
hayatımın vazgeçilmezlerinden olan evlatlarımın
SENinde vazgeçilmezin olması
ve..
SENinle olmak, SENinle gelecekte de olmak,
her şeyden önemlisi SENin yüreğinde SENİN olmak
Ne güzel bir şey...