Servetim Benim

Gözlerindeki o umut parıltısı yeter bana bir ömür ey sevgili.
Açlıktan ölmüşüm, cehennemde yanmışım yok bir önemi.
Sonsuzluğun kapısını aralayan o gözlerin
Şu fakir sanılan ömrün harcamakla bitmeyen tek serveti.
Her kapandıkça daha bir ateşten, daha bir diri.
Betim, benzim, bereketim
Baktıkça çoğalan servetim benim.