Serzeniş

İnsanın istedikleri olmayınca,
Küsüyor hayata istemedikçe,
Seven sayanı da kalmayınca,
Bilir mi sevgiyi görmedikçe...

Gelmişiz bir hayat oyununa,
Herkes rolüne göre davranıyor.
Yıllar geçince bu son durakta,
Ölüm yolculuğunu bekliyor.

Hep yarınlara umutla baktık,
Yeşeren yapraklarım solmak üzere.
Her şeyi her ayrıntıyı kafamıza taktık,
Değmezmiş hiçbir şey için üzülmeye.

Kaderde aglamakta varmış,
Ne zaman güldü ki gönlümün solan yüzü.
Hayat hep acılarla karışmış,
Mutlulugun şeklini bilmem nasıldır özü.

Uykusuz saatlerimin hesabını kim verecek,
Dalga dalga hüzünler el sallar yüreğime,
Bu yalnızlığın limanında kim ölecek,
Kara gün dostum ellerin nerede.

Savaşmak koymuşum sessizliğin adını,
Susar durur dillerim şaşmaz.
Çekmek ağır geliyor derdini kahrını,
Sevinçlerim buğday tanesini aşmaz.

Kimse kimsenin umurunda değil,
Ölmüş insanlık denilen garip yolcu...
Parası olanın önünde eğil,
Kula kul olmanın yolu.

Var mıdır ki kederlerimin dünyada eşi,
Aklımdan neler geçiyor neler.
Bir hikayedir toplasan dörtte beşi,
Hayattan son bulan serzenişler...