Ses Ver

Issız bir şehirde mi
Yoksa ıssız bir dağ yamacında mı bekliyorsun
Nasıl bileyim bihaber yapayalnızlıklardayız

Ve sen orada
Sıcacık bir şömine başında bensiz
Beklerken gecelerde
Doğan güneşi seyretmeye erinen gözlerin
Nehirlere dokunmazken ellerin bensiz
Yalnız ve sessiz

Sadece uzak patikaları gözlerken
O gelen kim
Anlayana kadar bir yerde farkında olmadan
Kala kalan

Her seferinde
Hazır bekleyen iki fincan
Bir cezve
Ve yanı başında
Bir tutam kahve sevgi ile bekleyen
Gönülden bekleyip yolunu
Emin olduğunda kahveni telve telve köpükleyen

Ses ver
Hangi dağ yamacında bensiz
Yalnız değil
Yokluğumdan serzenişsiz beni bekleyen

Ses ver artık
Duysun yüreğim
Döneyim sana doğru hesapsız
Koşarak değil uçarak varayım sana
Ey yar kanatsız...

Bitsin bu hasret bu bekleyiş
Vuslat etsin ıssız bağlarımız
Kavuşsun
Ayrı kalmış her yanımız...

Tebessüm etsin nehirler
Şırıl şırıl uzaklaşırken mutlu
Güneş bizimle gülsün
Her mevsim
Sevimli ve umutlu...

Henüz yol yorgunu ayrılık yorgunu iken nefesim
Dokunsun sesine sesim
Ve bekleyen cezve
Ben yaklaşırken, harlı közlerle şenlesin...

Yudum yudum sarılırken sana
Kapı eşiğinde
Neşeli mutlu hevesli ve...
Nefes nefese sessiz

Doyarken ciğerlerim nefesini
Seyrederken gözlerim
O muhteşem cüsseni
Fincan kahve dolu uzat ellerini
Uzat usulca dokunsun dudaklarım hissedeyim seni...

Üzülme can
Senden sonra içeriz
O muhteşem eserini yudum yudum
Hatta ben her yudum çekişimde
Bir kuş misali
Ağzımdan sana veriyordum...

Ömür bitmesin
Geçmesin hiç zaman
Bir yılda tek mevsim ve dört yılda geçsin zaman
Belki ayrı kalmayız o zaman....

Bir şehirde değil gülüm
Issız bir yamaçta
Dağların eteğinde yada tepesinde bekle
Mutlaka sana döneceğim
Prangaları-mı eskittiğim o en güzel an...

Sonsuzluk olacak
Seninle yaşanacak kalan zaman...