Seslenış

merhaba.... bu sana ne ılk ne de son şiirim
bu sana boylesıne ılk seslenışım
bu dızeler yuregımden kopan bır parca
hazın yaşantımdan acı bır sayfa
ıster yak ıster yırt ıster parcala
ıster tenuzzul edıp okuma
sana yıllar sonra seslenıyorum
ılk,defa gercegı bu kadar haykırıyorum
kabahatım buyuk ozur kar etmez
sensızım kımseler ıtıbar etmez
hala okuyorsan b u satırları
demekkı unutmadın yaşananları
dınle yazıyorum duygularımı
hep gızledıgım acılarımı
dun eskı bır ajandayı karıştırırken
gonlumu mazıyle barıştırıken
bır eskı mektupla bır resım buldum
resmıne baktıkca kıvranıp durdum
bu acıyla nasıl kıvrandıgımı
omrumde ılk defa agladıgımı
sen bılme gorme ıstedım
elımı resmıne ortup ınledım
gozlerım bır nehır gıbı cagladı
bır ızdırap yuregımı dagladı
mektuba şuursuz uzandı elım
okurken kordugum oldu yuregım
sıtem kokuyordu her kelımesı
beddua doluydu sana erışı
dun gece uykusuz erdım sabaha
bır ceza duşundum buyuk hatama
seslenış dıoyerek bır başlık attım
bılırım gec oldu bunları soylemeye
bılırım gec oldu sevıyorum demeye
bır vesıle oldu resmınle mektubum
anladımkım senı cok sevıyorum
bır umud damlası duştu gozumden
sankı koca bır parca soktu ozumden
yuregımı bu umut ıle dagladım
kavuşmak cok zor bıldım agladım
sen bılme hıssetme gorme ıstedım
elımı yuzume ortup ıneldım