Sesler

İşitin şu sesleri feryat ediyor yetim
Fatihalar okudun işte indirdin hatim

Eğer sağırsan hala ağlayan yüreklere
Toprak değil attığın gözyaşı küreklere

Terörü kınıyorsun hatta lanetliyerek
Tepkin bu kadarcık mı vah şehidim diyerek ?

Kim bu inleyen kadın sor adını ana der
Yavrumu vuran eller mahşere dek yana der

Şu gözü yaşlı bebek nasıl hazin bakıyor
Güzel masum yüzünden çaresizlik akıyor

Daha ne kadar şehit daha ne kadar ölüm?
Bahar gelmeden soldu dalında gonca gülüm

Selalar okunuyor çökmüş yuva ocaklar
Yar yolunu beklerken yas doluyor kucaklar

Ah vatanım cananım sakladın toprağına
Yiğidimin al kanı damlar gül yaprağına

Öldürenler de ölür ecel mutlak finaldir
Ancak ona cehennem hak edeceği haldir

Her gün aynı acıyla uyanırım sabaha
İsterim ki kavuşsun yurdum bu gün salaha

Atma artık ey kalbim sustun suçlusun sende!
Aksın kalmasın kanın aciz kalmış bu tende

Ki ben o sesler ile yaşamaktan yoruldum
Her şehit haberinde zaten bin kez vuruldum.

GÜLCENAZ