Sessiz

biliyorum
gidersem bu şehirden
zamansız yağmurlar söndürecek yangınımı

ıslak kozalak kokacak
ninemin köy kıyıları

dilsiz martılar saracak gökyüzünü
yıldız sürüsü kadar yoğun
içlerinden söyleyecekler tüm ezgileri

kuş seslerini unutacak şehir
sonra gün batımlarını
gölgelerini savuracak patikalarda poyraz, adımlarını bırakan eylemin

toz toprak kalacak
o konağın cumbaları
kil akacak pencerelerinde fosseptiklerine

koşar adam kaçarken ben
şehrin kıyılarında ki servi diplerine
boyumca hayal gömeceğim, göğüs kafesimde binlerce şiir

karıncalarla uyuyacağım
derin bir boşlukta
sessiz

gürültülerimi çalacak
ölüm....