Sessiz Bir Hoşça Kal

Soğuktu üşüyordum 

Kelimelerim ayrı soğuk 

Bulutlar ayrı içimde öldürdüklerim ayrı...

Bana hiçbir şey acı gelmezdi eskiden

Ya da acının nasıl olduğunu öğretmemişler 

Geç öğrendim... 

Bir başkasını sevdiğini söylerken

Gözlerin bu sefer farklıydı

Boğuluyor gibiydim baktığımda...

Seni tanımıyordum sanki o an

Yelkovan ve akrebe öyle kızgındım ki 

Saatin geçmesini bekliyordum bir aciz gibi 

Düştüğüm şu çaresiz durumu anlamak istemiyor

Unutmak istiyordum her şeyi bir Perşembe sabahı 

Ve uyandım o sabah...

Olmadı olmayacak gibiydi 

Sana kaldırımlara saçılan çiçekleri topladım

Sensizlik kokanları ayırdım aralarından

Ellerim boş kaldı...

Meğerse avuçlarımdı sensizlik kokan

Ben bu sevgiyi olabildiğince bekledim 

Kırılacak bir yerin kalmadı kalbim 

Unut... Biz de artık vazgeçelim

Daha da imkansızlaşmadan bu kırıklar