Sessiz Bir İz

Zindanında pas tutuyorken hayatın ,
ve tüm yalanlarına sessizce perde çekiyorken bu umarsız tabiatın ,
Bir gerçeği buldum ve sana inandım...
Güneş kadar yakıcı,
Cemre gibi umutlandırıcı ,
Lokman Hekimin yarım kalmış ilacı...

Nefesten daha yakın gözlerinin buğusu ,
Senin sesinde diniyor karanlığın içindeki o isyan uğultusu...

Gökkuşağının bitimindeki yer gibi yüreğin ,
Ver elini ellerime ;
O yağmur yağsında ben seni göreyim diye gece gündüz dua edeyim...

Ömrüm , sana ömrüm dedikçe derinleşiyor her nefesim ,
Sen gözlerinde sakla beni ,
Ben cenneti onlardan bileyim , onlarda göreyim..

Son nefesinde bitmiyor aslında hayat sevgilim ,
Gölgeni bulamadığım vakit güneşin yüreğimi ısıttığı yerde ,
Dünya yansın umurumda değil ki , bana ne!!!
Kızıyorum bazen '' Birgün gidersen ''diye başlayan şiirlerin şairine,
Ne duruyorsun be adam !Koy noktanı şiire düş yüreğim dediğinin peşine!

Yudum yudum seviyorum seni ,
gel , her damlanda hayat bulayım ,
ve usul usul soluyorum seni ;
En kuytu köşesinde dahi yüreğinin sessiz bir iz gibi kalayım...