Sessiz Çığlık

bir gece vakti tanımıştı onu
karanlık şehrin ıssızlığında
mum ışığında
ölü deniz gibi sakin
uzaklaşırken yakamozlara
sustu hayalleri
battı denizin karanlığına
ve peşinden
deniz kabardı birden
terkedilmiş sevgililerin
hırçınlığını büründü aniden
suskun adam boynunu büktü
üzerine ayrılığın hüznü çöktü
yaktığı son sigarasından
derin bir nefes çekti
sevgilisinin peşinden
karanlığa haykırdı
ne istiyorsun benden!!