Sessiz Şiir...

Bu sessiz bir şiir olacak...duyulardan uzak...duymadan ,
hisedilen bir şiir...Hani herkezin duyupta duymamış gibi davrandığı,
gerçeklere yalanmış gibi tavır aldıkları,gölge ve ışığa aynı gözden baktıkları
bir şiir...
Bu sessiz bir şiir olacak...gözlerden uzak...kimsenin görmek istemeyeceği,
Hani herkezin oyuncak gibi kullandığı, aşkı har vurup harmanladığı ,
yokuşlara sürekli tırmandırdığı şiirlerden değil...
Bu şiir sessiz bir şiir olacak...hissedilecek ama bilinmeyecek ne olduğu...
Hani dokunmanın
gereç gibi görüldüğü, sevmenin kelimeden ibaret olmadığı bir şiir...
Yaşlarla buluşacak kıymetsiz zamanlarda,adım adım geçeceğim kendimi,
zaman eşit olmayacak hiçbir şeye senden başka...Eşit olmayacak hiçbir
zaman sensiz zamanlara...
Bu şiir sensiz bir şiir olacak...olmayacak hiçbir kelimesi ibaret senden nede
benden...
Eş zamanlı korkular yaşayacağız...anlamayacak ne birimizin kalbi ne diğerimizin...
Sana yazılan mısralar sensiz yaşlanacak defterinde...
Sarılı yaralarımla sarısız güneşleri bekleyeceğim..rengi kalmayacak ne güzün
ne gecenin...
Ne kelime su hava gibi geçecek zaman dudaklarımdan,soracağım yanıtsız duvarlara,karşıma ne çıkarsa soracağım...Ama hep aynı sessizliği yanıt
verecekler...
İnanmakla kaybedeceğim sevmenin yarısında...bir şiir yazacağım...
bu şiir sessiz bir şiir olacak ...bu şiir sensiz...bensiz...yalnız...