Sessizce Uzaklaşmak

Öyle derin bir öksüzlük,

Öyle derin susuz bir kuyu,

Sessizce uzaklaşmaların kurbanı ben,

Bu yüzden mutsuzluğumu hissedipde,

Mutlu olan insanların galibiyetiyim ben...

.

.

Kendimi onların gözünde,

Daha ne kadar küçülteceğim,

Daha ne kadar onların,

İstediği biri gibi olmaya çalışacağım...

Tükendim değer verip,

Değersizlikle yüzleşmekten...

.

.

Ben ne zaman herşeyi, herkesi unutup,

Onlarında geçmişteki problemlerimizi,

Unuttuğunu bilipde,

İleriye adapte olacağım ne zaman 

İyi olduğumu sanmışken...

Ne zaman daha dahada iyi olacağım ben...