Sessizliğim
Bir kanat çırpışıydı yüreğimin bu rüzgâr.
Hangi yoldu yürüdüğüm?
Hangi suda yıkadım yüzümdeki acıyı?
Bir susuşuydu zamanın gidişin.
Yoktun.
Var olduğun günlerin acısını çıkarıyormuş gibi...
Yoktun.
Sol yanımdaki sessizliktin.
Gitme diyemediğim o günden kalmaydı yarınıma fütursuzluğum.
Kelimelerim yoksul...
Perişan ve evsiz...
Sahipsizce akıyor sokak aralarında.
Fark edilmiyor sessizliğim.
Sen giderken söyleyemediklerim...
Şimdi sadece katili kayıp bir ceset gibi,
Bilip de suskuyla cezalandırılmış
Çaresiz bir kurban gibi...
Sessiz ve huzursuz...
Akıyor günlerin cehenneminde.
İçin için yanıyor.
Sağ olun Nuriye Hanım. Ben de aylardır ilk kez şiir yazdım. Özlemiş kalemim. Teşekkürler, sevgiler...
"Gitme diyemediğim o günden kalmaydı yarınıma fütursuzluğum. Kelimelerim yoksul... Perişan ve evsiz... Sahipsizce akıyor sokak aralarında. Fark edilmiyor sessizliğim. Sen giderken söyleyemediklerim... Şimdi sadece katili kayıp bir ceset gibi, Bilip de suskuyla cezalandırılmış Çaresiz bir kurban gibi... Sessiz ve huzursuz... Akıyor günlerin cehenneminde. İçin için yanıyor." Ne zaman yoksullaşır kelimeler bilirim. Ne zaman kimsesiz ve sahipsiz kalır şair yüreği. Yine de yüksünmez hüzünden ki, hüzün şiirin kardeşi. Umut her zaman bir dize geridedir. Sevgili Doğan uzun zaman olmuş şiirle hasbihal etmeyeli. Güzeldi... Sevgi ve tebriklerimle...