Sessizlik

Bekledim seni sonsuza vardı düşünceler
Çarptı beni sonra zaman
Daraldı önümde çıkardı beni içinden birden sana vardım
Uyuyordun seyrettim seni sabaha kadar
Dolandım evinde dokundum sana homurdandın sola döndün birden
Gözlerine baktım gözlerimiz değdi birbirine senin ki kapalı bir farkla
Uzandım yanına 'son' gecemiz bu olmayacak bir daha...

Zorlama karmaşa endişe ile geliyorlar bana
Başımı eğip önüme bekliyorum geçmesini
Bitmiyor bir türlü devam edemiyorum
Haykırıyorum sesim çıkmıyor bir türlü
Sanki bir iç sesim sürekli söyleniyorum
İçimin sesi oluyorum kendime bakıyorum başkaları konuşuyor ne zamandır yerime
Duyuramıyorum kendime sesimi sürekli bir karmaşa zihnimde dolanıp duruyor
Yalanlar söylüyorum az kaldı diyorum dayan biraz daha duyulacak sesin
Az kaldı çok az diye bağırıyor biri arkamı dönüp bakıyorum
Yüzüme patlayan bir tokatla avazım çıktığı kadar bağırıyorum
Canım yanıyor küfür kıyamet içimde saldırıyorum parçalarcasına hırpalıyorum
Ağlıyorum sinirden çıkmıyor sesim kör sanki dünya görünmüyorum...
Sonra kararıyor dünyam geçiyor üstümden bulutlar yağmur bastırıyor hava ayaza kesiyor.
Sönüyor içimde yanan ateş toprağa dağılıyorum toprak oluyorum!