Sessizlik En Gürültülü Çığlıktır

Bazen bağırarak anlatamazsın içindekini.

Kelimeler yetmez, sesin yetmez, insanlar anlamaz.

O yüzden susarsın…

Ama o suskunluk yok eder seni içten içe.

Çünkü en tehlikeli çığlık, duyulmayan çığlıktır.

Gülersin, çünkü ağlasan kimse tutmaz elini.

İyiyim dersin, çünkü anlatmaya kalksan “abartıyorsun” derler.

Ve zamanla,

Kendi içine kapanırsın.

Saklarsın ne varsa kırık, dökük, yarım.

Bir gün bir bakarsın, kimsen kalmamış.

Kendin bile.

İnsan en çok kendine yenilir bazen.

Sustuğu için, anlatmadığı için, hâlâ beklediği için.

Ama her şeyden çok,

Olmadığı hâlde sevdiği biri yüzünden…

Kendinden vazgeçtiği için.