Sevda

sevda bir sonbahar yeli
insan o yele kapılan serseri
yel fırtınaya bırakır yerini
delice çekilir özlemi

yıldızları izliyorum
buğulu camımda
hayalini görüyorum karşımda
sonra aniden kayboluyor karanlıkta

içim sızlıyor yine
acı alıştı artık bu bedene
gülen bir maske takıyorum yüzüme
eriyorum günden güne

ölüm çalıyor kapımı
yeter artık alma ahımı
son nefesimde verirken canımı
bakda gör sana olan aşkımı...