Sevda Akrostişi

Şeytan uykusunda âşık,
Ayağına kapandı masal gözleriyle kadının.
Hamurunu merhametle mayalayıp
İğreti öfkesini
Tenle bezedi üstelik!

Şahit ateş olursa,
Aşk kül olur! ..

Ağılı elleri keşifteydi adamın.
Topal dilleriyle örterken acısını,
Ezber ediyordu durmadan.
Şerbetli kansızlığını.

Ateş olursa ten,
Kan zehir olur! ..

Onulmaz bir yalnızlıktı gözleri, ürüyordu.
Laciverde koşuyordu sabahlar.
Uslanmıyordu, yıldızları kayan gök.
Rüştünü ispat ettiğinde karanlık
Sadık değildi artık,
Aşka kadın; kadına âşıklık.

Ten ıssız olursa,
Kalp nemrut olur! ..

Ağzı bozuk, kederi civan
Şerriyle artan, sevdikçe azalan
Korkak, kuru sıkı bir adam!

Kerem dile düşerse,
Düş ziyan olur! ..

Köşe kapmaca oynuyordu adam vicdanıyla.
Ümidine ölü toprağı serpmek için, pişmanlığıyla kadın
Lam elif çeviriyordu inci karası sandıklarında.

Dün keşkeler ile kirlenirse
Hatıra mezalim olur! ..

On parmağında on hüsnü kuruntu yazgının
Lâyığıyla süzülür, el aralığından azap.
Uğuldar dilinde, ederi yok; keza tınısı
Rayihası güz; nihayeti şeytan kahkahası!