Sevda Kuşu

Bülbül daldan seslenir gül boyun büker 

Birinin hali ağıt söyletir diğerinde birikir keder

Gönüle sevda düşünce bülbül ağlar gül yaprak döker

Hayat böyledir işte kimi sever kimi çilesini çeker

Sevda kuşu uçar gönül dalında mekân tutar

Öyle bir ateş yakar ki ne külü ne de dumanı var 

Geçmez olur günler aylar gönüller hasret koklar

Hayat böyledir işte kimi kavuşur kimi yollara bakar