Sevda Mezarlığı

Ellerim bir kalemle buluşunca.
Hep seni yazardım mısralarıma.
Sadece, harf ve cümleden ibaret değil.
Yüreğimi koyup yanıma.
Seve seve işlerdim yazılarıma.
Nereden bilecektim ki.!
Bir gün senide gömecegim.
Sevda Mezarlığına...
...
Perilere anlatır'dım seni.
Hayranlıkla dinler, sen olmak isterdiler.
Kimse sen olamazdı,
dokunamazdı sol yanıma.
Anlattım ya,!
Anlatmaz olsaydım keşke.
Bugün adını andılar.
Gözlerime,
sözlerime hakim olamadım.
Onlar ağladı, ben ağladım.
Hiç bitmez diye düşündükçe.
Hep aldanışlarla doldu hayatım.
Kıyamazdım,
Sonunda onuda yaptırdın bana.
Bir insan, kendini nasıl layık görür,
Sevda Mezarlığına...
Son bir kurşun kalmıştı silahımda.
Onuda seni gömmek için,
sıktım sol yanıma.
....
Yaşadık mı bilmiyorum.
Yaşandıkmı sayıcaz o günleri.
Geçmiş pekte anlam ifade etmiyor.
Sonun her sevda gibi olduya.
Ona yanıyorum aslında .
Son bir dileğini bile öğrenemeden.
Ne yazık'ki senide gömüyorum.
Sevda Mezarlığına...
Şimdi hangi yürek dayanır.
Hangi dua kabul olacak,
bilmiyorum.
Cümleler bile eskisi gibi,
güzel durmayacak.
Mısralar anlamını yitirip, öksüz kalacak.
O son sıktığım kurşun.
Kalbimde göz yaşlarına sebeb olup.
Seni gömdügüm,
sevda mezarlığına akıtacak...