Sevda Ormanı

Sevda ormanında bir kimsesiz ağaç,
Dallarını açmış, kurumuş, sevgiye aç,
Ne kendine olmuş, ne ormana faydası,
Sahiplenmemiş toprak bile neyse garezi,
Ayakta zor duruyor, heybetli gövdesi.

Yalan dünyanın bir garip fanisi,
Kollarını açmış, sevgiye muhtaçmış bedeni,
Sahiplenmemiş toprak bile neyse garazi,
Sevmiş, sevilmemiş bundandır dünyaya sitemi,
Ayakta zor duruyor, yok ki kendine takati.