Sevda Yağmuru Ruhumun Silinmezi

düşün ki
sevda yollarına açılan gül solmazım
her an aklıma düşen feryadını ruhuma y/aktım
yüreğimin karları soğusun diye

bir ülke düşündüm
sokaklarında avuç açmış dilenci
baktım yollarına son model arabalar
yalın ayak yürüyen çocuklar gördüm

bir düşün masalında
aslanlar sürünürken eşekler çamura oynardı
aslanı kediye boğduran dünya misali
yanardım kanardın bu hikmet niye

ah memleketimin manzaraları
ah insanlarım
mutluluk bunun neresinde
bir gece vakti
kaldığım geceye düşlerimi sordum
düşlerimi sardım elimdeki sihirli fenere

nehir gibi aktı çoşan sellere
ışınları karanlığa saldı
ruhumun açılmayan nevrozuna
elbet oda bir gün biteceği güne kadardı

aydınlanan yüreğimin çanak asmalarına
gün olur zamansız yolcular gibiydik
akşam karanlığına
istasyonda bekleyen yolcular

treni beklerken
umuda geç kalmış günleri
her geçen zamanı sılaya yolu s/ayardı
yollar yürümekle aşınmazı

her sabahı senle doğdum
hasretine dert salan ruhumu sana bırakır
her akşam gün batımında
seni ararken yollara sordum
b/aktım uzaklara
denizde uçan martıların ardında

kimi görsem
seni s/anırdım bakışlarımda
aklımın ucunda bitmeyen sevda yolu
sonsuzluğa giden yolcuydun içimde
baharı geçmiş mevsimler gibi
umudu sınır boylarına k/aldı

ve sonra
ölümüne yaşayan sevgi seli
baharımın solmayan gülü
sevda yağmuru ruhumun silinmezi
içimde yeşerdin...

18*01*12*Karataş*

*öyle bir sevda ki görülmemiş karanlığa s/ayıklayan ruhların demine gün s/ayardım