Sevdalinka/sızım

Pehil nehri kenarında ve saçların kuzguni
hikayesi vardı adının isminden daha gizemli

nesnelere kelime ile dokunduğumda benim olurdu
adımı her andığında senin

yeşildi dumanı tütene
altından Pehil akardı
yosun tutardı
kızıl alevle
kilit
taşı
düşene kadar
kırık ezan sesi hatırlatır seni

kıyamı vardı köyünün
ışıltısı gözlerinizin
Pehil akardı her sabah
gün batana kadar

gözlerinde dokumadan bir ölüm
akıyor nehir kenarından şehrin

bayrağınız dalgasında gurur
ülkenin adı var
gülümseme yüzünde kırık
Sakarya mecrasına göçüyor
hayalinde Pehil