Sevemezsin

Bir gün senden vazgeçeceğim aklıma gelmezdi hiç
Gidebileceğimi ummazdım senden
Bu kadar çok severken
Seni görmemeye bile tahammül edemezken
Yanına bile uğramayacağım inan geçmezdi hiç aklımdan
Bunun suçlusu kim sence
Ben miyim? Sen misin?
O kadar büyük acıları çeken ben
Bir zamanlar hayatından bile vazgeçen
Kendi canımdan bile daha fazla seven ben
Şimdi senden vazgeçiyor
Ne garip değil mi?
unuttun sanırım benimde bir insan olduğumu
her şeye dayanamayacağımı unuttun
sen var ya sen
beni sevmeyi unuttun be
kör olmuş gözlerin ki göremedin beni
kalbin taş olmuş ki
anlamadın o büyük sevdamdan
değer kıymet bilemedin
fedakarlık yapamadın en az benim kadar
her şeyine alışık olan ben
vazgeçti şimdi senden
bir önemi yok değil mi?
Senin için
Koyar belki be elbet bir gün
Anlarsın o zaman işte
İş işten geçtikçe
O zaman bilirsin görürsünde sevgimi
Geç kalırsın hem de
Çok geç...
Şimdi ki gibi
Vazgeçtim artık oğlum senden
Yıllarca ağladığım hayata
Gülüyorum artık
Gülebiliyorum...
Umursamaz davranabiliyorum
Kaybedecek bir şeyim yok artık
Her şeyim gitmiş zaten benden
Bir canım kalmış
O da bana emanet
Bu emaneti de serecektim uğruna yoluna ama
Olmadı...
Üzülme be
Çıkar başkası karşına illa ki
Ama sanma benden fazla sevebilir seni
Hiç bıkmadan saatlerce bakabilir gözlerine
Bir dediğini iki etmez sanma
Yanılma boşuna
Bu dünya böyle koçum
Ne ettiysen onu bulursun
He sakın vurma o kalın kafanı duvarlara
Zarar verme kendine
Canın acımaz gerçi yediremezsin kendine yapacağın şeyleri
Otur bir köşeye bence
Ağla sessizce
Görmesin kimse seni
İçinden haykırmak gelse de aman haa
Sakın...
Rezil olursun herkese
Bende karşında bile ağlayacak böyle yürek varken
Sen kendinden bile utanırsın
Düşersen o hallere
Üzülmeyi bile yediremezsin kendine
Sevmek öyle bir şeydir ki işte
Rezil eder seni herkese
Ama sen bugünleri göremezsin
Yaşayamazsın bilemezsin
Çünkü hiç kimseyi böyle delicesine
Sevemezsin...