Seven-men

Kır atın üstünde kovboyluk yapmak gibiydi sevmek
Hızlıca koşmak bembeyaz elbiseler içinde
Takılınca yürekler ayrılığın pençesine
Çıkıverirdi ortaya dört nala koşan bir melek
Güzellik bu olmalı boyasız saçlarının ipeksi dokunuşu
Hiçbir katkı olmayan aşkımda bir tek sana var
Hiç susmayan adını sayıklayan bir muhabbet kuşu
Derin derin bakarken gözlerime sen
Bakışların kokarken mis gibi ferahlık
Huzurun kolları kenetlemiş beni sımsıkı
Sandalyemin kırık ayağına destek olmuş bir kağıt parçası
Ufaktan sallanıyorum yine de aşkından mıdır bilmem
Seyir tepelerinden seni izlemektir tek eğlencem

Güya sana bakmak günah, daha neler
Sevmenin günahı olur mu hiç deliler
Acaba kaçıncı merdivenini tırmanıyoruz bu tepenin
Hangi kavşaktan dönersem sana çıkar bu labirentin ucu
Yeşil yeşil bakan gözlerini açar mısın benim için
Aydınlatsa yolumu el değmemiş güzelliğin
Bir sarhoşluk oluşsun bedenimde yavaştan
Sürüneyim yine ben senin aşkından

Hoop ! Eee yine bütün yollar sana çıktı
Yendim sonunda seninle bu kara bahtı
Şimdi gecelerime yıldız olma vaktin
Deniz aşırı ülkelerden çıkıp gelen binlerce yolcunun
Hisleriyle dolu kalbim
Hep bir yabancılık hissediyorum bu dünyada
Neşem yatıyorken o kapının ardında
Sağır ve dilsiz ruhumun kayboluş yüklü arafında

Sende dolu bütün yenilmezlik
Süper kahraman gibiyim yanında
Kalbinde yer edinmek en büyük başarı
Seven-men'im ben de sende
Sevmekten men edilmedim
Yüreğine kabul edildim

Kanat açalım mı gökkuşağına ne dersin
İçelim sabahlara kadar delice
Doğru ya şarkıda dediği gibi
"İçki nedir bilmezdim"
Seni tanımadan önce

Kırmızı bulutlar yaklaşıyor uzaklardan
Siyahi yalnızlık düşüyor meteor gibi
Tüm rasathaneler tıka basa dolu
Gülüşüne varan her yol bana sevda yolu
Dilenciler el açmış kucağında mutsuzluk
Boşalan göz pınarları kurumaktan feryat ederken
Sen geldin yüreğime seher vakti erkenden

Niyet ettim aşkınla güne başlamaya
Gereksiz bir tebessüm ve bir parça mutlulukla
Sinemalarda oynadı yalnızlığım siyah beyaz
Kaybetti varlığını artık o kara ayaz
Saat 1'i vurmuş,senin gönlün birini
Dağılmış yine sonsuzluk senden yana
Belki kara delik belki sıratın ardında
Haykırır olmuş dertlerini kum tanelerine
Dalgalar yutmuş bütün çakıl taşlarını
Denizler süpürmüş sıyrıldığı kabuklarını

Sahiplendi yine kalbim senin güzelliğini
Midyeler çıkarmış ağzından beyaz incilerini
Köpek balıkları şaşkın ne bu boyun eğme
Okyanusların kralı benim başkasına hizmet etme

Sahi daha görmedi tüm kainat gülüşünü
Papatyaların arasında rüzgar gibi süzülüşünü