sever adım

ödümüz kopuyor hayattan ,tazecek ölüyoruz
adımız konuyor bayattan ,azcıcık eriyoruz
içimiz kaynıyor derin bir kapta
oysa dışında kalıyoruz yumurtanın akıyla

uyanık sayıyoruz kendimizi ,uyuyunca anlıyoruz
akıllı bir girdap estiyinde sonrasından kaçıyoruz
insan kovalamadıkca kaçış yerlerini bulamıyor
buldugu yollarda ise hep yokuş tırmanıyor

ödümüz kopuyor karanlık tünel girişlerinden
oysa çıkarken aydınlıga,arkamızda karanlık adımlarla
gözlerimiz alışmış gündüz vakti karanlıga
acıdır gidiş yolundaki dil agırısı,her cıkıştan sonra ..

sever adım yürürüz kol kola
gecer adım geceriz yol boyunca
nereye ugrasak yasaklanmış
her yorulmuş fikrilerden sonra