Sevgi ve Sizlik

Benim kalbim yeterince yeşil,

Ruhum, yeterince mavi.

Yeterince gökkuşağıyım.

Yeterince siyah beyaz aşk.

Sessizce bir bak kalpsiz aşıklar silsilesine.

Göz yum ve şahitlik yap,

Konuşan cesetlerin sahte sevgisine.

Aşıklar boğuldu yalanların pençesinde,

Ama ne bir kan bulaştı,

Ne de zor geldi ellerine.

Medet umdular şeytanın neferlerinden,

Gözleri kan bürümüş,

Aşka olan nefretlerinden.

Benim sevgisizliğim,

Aşkı kirleten ellerinizden.

Nefret, katran olup akacak gözlerinizden.

Bir ay doğacak,

Güneş ağlayacak.

Kendilerine küfredecekler,

Utanıp sözlerinizden.

Benim kalbim yeterince aşık,

Ruhum yeterince özgür.

Aşkın sesi yükselmeye başladı ağır ağır.

Zamanı gelince yankılanacak,

Ruhlara dolup taşacak sabır.

Aşk ne ölüye, ne de zalime kalır.

Bir yıldız parlıyor en tepede,

Silüetler dans ediyor çınarın gölgesinde.

İn cin top oynuyor insanlığın yüreğinde.

Aşk muzdarip, kalplere vurulan kilitten.

İnsan yalnızca etten ve kemikten.

Belki aşk insanoğlu için yaratılmamıştır ?

Belki de hiç var olmamıştır ?

Her sevgiye aşk deyip kenetlendik

Belki de hepimiz lanetlendik.

Canımızı alacak bu sebepsizlik.

İliklerinize işlemiş güvensizlik.

Ayrılmıyor artık, sevgi ve sizlik.