Sevgili

Bir puzzle'ın parçaları gibi dağılmış anılarım
Onları birleştirdiğimdeyse ortaya çıkan
Yine sevgili hep sevgili
O kadar ki
Onu görünce hatırlıyor
Gönül kendi kimliğini



Zamanın hızla önüne katıp sürüklediği gün
Hızla çırptı yine kanatlarını
Son öpüşü bir mühür kalbimde
Kaç yeni gün zorlasa da sökemeyecek onu
Ve kaç yeni gün şahitlik edecek ona
Zamanın sessiz yürüyüşünde
Demir atabilseydik keşke en mutlu günümüzde
Zaman denizinde



Yüreğimle kucaklayıp sıkmak istiyorum
Gökyüzündeki bir yıldızı
En parlak olanını değil
En sönük ve en tenhada kalmış olanı
Kaderimiz aynı olduğundan belki onunla
Halimden anlar diye



Ben ki düşüncelerimin bile bazılarına sahip değilken
Al aklımı bana mutluluk ver Tanrım
Anlamasam da bu Dünya da hiçbir şeyden
Yeter ki becerebilsin ruhum sevmeyi
Onsuz geçip giden zamana rağmen