Sevgili Akşam

Yüreğimde sevgili gözlerimde sen
N'olur turuncularınızı serin üzerime yeniden

Öyle uzak
Ve öyle yüksek ki gemileriniz
Yetişemiyor korkularım
Nefes nefese kalmış düşlerim
Anlatmaya hevesli ve mecalsizdir dizlerim

Silmek endişeleri, o eşsiz bulutlarından
Sokulmak alacakaranlıkta sessizliğine
Ve susmak
Sadece susmak istiyor beyin dalgalarım

Haklısın
Her seferinde küçük çocuklar gibi ağlıyorum
Ben bu aşkta büyüdüm de
Bakma aslında gitgide yaşlanıyorum
Yeni kederler gereksiz
Bir gölge dahi yetiyor yüzümü saklamaya
Susunca tüm sirenler dağılıyorum

Sevgili akşam
Seni o kadar çok seviyorum ki sen bana sevgiliden emanetsin
Sende bütün sabahlarım
Sende başlar, sende biter ayaklanmalarım

Sevdiğim sana saraylar kurarken
Ben sadece onun saraylarında soluklanırım

Beyhude kalan ömrüme telaş iken
Kızıl lavlar akıyor şimdi dudaklarından
Anlaşılmaz, ulaşılmaz
Ve tuhaf bir biçimde 'yoksun' laşıyorum
Sen alaşağı ederken umudumu, dağlarından
Ben yokluğunun esrarını çekiyorum bir nefeste

Bir sabah
Bir güneş
Bir türkü
Ellerine uzandığında bırak, tutma
Bırak, her su aksın kendi yoluna
Sen sadece bana kal
Hasretim yalnız sana sarılsın

Yüreğimde sevgili gözlerimde sen
N'olur alın artık gri maviliğinizi üzerimden...