Sevgilim

bende bilmiyorum ki
neden sabah akşam burada olduğumu
yüzüme vuran karın alevi ile üşüyorum
ayaklarımı yakan şöminenin alevi ile üşüyorum
neden ısınamıyorum
bu karlı akşamlara
bu sıcak sabahlara

biliyorum
o pembe battaniyesiyle beni saracak
o soğuk teniyle beni yakacak
yatağımı ısıtacak
bir sen yoksun

dün aynada gördüm seni
izin kalmıştı
doya doya kendime baktım

daha sonrada fincanda

sonra kendime bir kahve yaptım
bol köpüklü bol şekerli
seni içtim akşama kadar
seni içtim yudum yudum

sonra bir baktım yataktasın
yastığa sinmiş kokun

seni koydum başımın altına
uyudum mışıl mışıl

ve yine sabah oldu
pencereden bakıyorum

evet
işte ağacın altındasın

bekle yanına geliyorum
belki iki çift laf ederiz

belki ben söylerim
sende beni dinlersin yukarıdan...