Sevgilim İşte Eylül

Ayrılık denilen mevsim yaklaştı,korkular çoğaldı,kapılar kapandı
Bir eylül sabahında başlayan serüven başka bir eylül akşamında biter
Pencerenin camları sonbahar/hüzün yağmurları ile ıslanır
Masumiyet tükenmiş,dünya hıçkırıklar içinde,donuk kalan haykırışlar,sönmüş duygular
Şimdi!

Ne yazsam senin harflerin her fırsatta keşke diyor 
Koca şehir susuyor sadece sesin çınlıyor kulaklarımda
Ağıt hazan düşen yatağımın baş ucunda
En çok Eylülde ağlar aşk /bir canı uğurlar gibi

Erken kapandı perdeler

Ay gibi yum gözlerini geceye
Yıldız gibi kay geç düşlerimden
Tadını bilmediğim/tenine düşmediğim
Hayal olmaktan çık,dökül şehvetinle benliğime

Eylül!kırılgan mevsim

Söyleyemem sana yanan tenimi,kıvılcım düştü bir kez içime
Kıvranışlarım kadar sessiz uykusuzluğum
Her dokunuşumda kendime,haykırışlarım suskunluğumdur aslında
En çok Eylülde ağlar aşk,/son izleri siler gibi

Yine bir eylül sabahı

Sigaram başucumda/Hatırlar mısın?
Kızardın.. içme şu zıkkımı diye
Şimdi yoksun ya /daha çok içiyor
Biriktikçe özlem/daha çok seviyorum sigaramı

Ah Eylül! Kutlu mevsimi hüznün!

Sanki güneşin rengini çalmış rüzgar,sonbahar döktü yaprakları/cam hançeri güzüm
Güneşten bir parça koparamayan soğuk rüzgar gibi gönül değdiği her gülü vuran kırağı
Tüm zalimlerin yerine tanrıdan af diler gibi dağılırdı kalbimde
En çok Eylülde ağlar aşk,gözlerimizde biriken deli yağmurlar gibi

Eylülde kırağı çaldı umutlarım

Yapraklar yüzüme sıvıyor kızıllığını
Kanadına ağlayan martılar üşürken saçlarımda
Hüznün nefesidir o soğuk rüzğar
Sana bir eylül akşamı gelmeliymiş,üşümeli biraz da ürkmeliymişsin

Eylül vurmuş aşklara veda

Seni her Eylül sabahında bekleyeceğim/o sokakta, o köşede, o ağacın altında
Eylül rüzgarlarının armağanı sevdamı,saklıyorum hala kalbimim en derın yerınde
Hazan yaprakları tek tek düşerken/zaman hasretinle akıp geçerken
En çok Eylülde ağlar aşklar,en çok eylülde ağlarım ben...