Sevgilim İzmit

Yakılmıştı gemiler?
Bir dönüş olmayacaktı
Ve tutuşmuştu aşk kendi bedeninde
Tutuşmuştu Marmara da küçük bir koy
Sevgilim İzmit diyordu
Sevgilim göl kenarında bir park taburesi diyordu
Yanıyordu Marmara da küçük bir koy
Sevgilim İstanbul dan Şırnak a bir yol diyordu
Bir dolu hatıra geçiyordu hayal perdesinden
Bir vagon yükü hasret,bir katar dolusu ümit
Geçiyordu rayların üzerinden?film kareleri halinde
Yaşlanmıştı hayat ve olmuyordu hiçbir şey
Olması gerektiği gibi?
Bir son?bir nihayet gelip çatmıştı kapılara
Tutuşmuştu Ebabilin kuşları?
Babilin asma bahçeleri?
Tutuşmuştu hayata dair cümleler
Yanıyordu Marmara'da küçük bir koy
Sevgilim İzmit diyordu
Sevgilim asma çardaklı kerpiçten bir ev diyordu
Zambakları anlatıyordu şarkılar?solgun gülleri
Vadesi yetmiş hikayeleri anlatıyordu?
Bir bir canlanıyordu notalarda eski aşklar
Derbeder bir ses yankılanıyordu hüznün duvarlarında
Kanıyordu?Yaralı serçeler tünüyordu pencerelere
Kendince savrulup duruyordu yaşamın renkleri
Ve bilmiyordu şarkılar böylesi yüreklere dokunduğunu
Bilmiyordu bir adam,bir solgun gül ne demekti
Yanıyordu Marmara'da küçük bir koy
Sevgilim İzmit diyordu
Sevgilim Aynalı kavağın taş kaldırımları diyordu
Sevmekle başlamıştı her şey?tutuşarak büyümüştü
Kardelenler yeşermişti toprağın damarlarından yol bularak
Bin atlı geçmişti belki de bir tek patika için
Yani sevmekle başlamıştı acı
Adamakıllı oturmuştu yekpare gülle gibi yüreklere
Yani sevmekle bitmişti her şey?tutuşarak tükenmişti
Yanıyordu Marmara'da küçük bir koy
Sevgilim İzmit diyordu
Sevgilim saat kulesinde bir lahza an diyordu
Sevgilim İzmit diyordu?