Sevgiliye Serzeniş

Bilemezsin..Bilemezsin ne çok arzu ederdim sevgilim,
Şu ağustos akşamında bu sahilde seninle olmayı..
Ellerin ellerimde olsun isterdim,her Allahın günü,
Ve terketmesini gönlümün en nihayet,
''Batsın bu dünya'' arabesk hüznünü...

Bir yabani sarmaşık inadıyla sarılırdım ince beline,
Aydınlanırdı ruhum,güneş gibi parlayan güzel yüzünle..
Hayat defterimdeki en sevdiğim söz olurdu aşk bana..
Ve pürkanat uçardı sevincinden gönlüm semalara...

Ne çok isterdim şu an yanımda olmanı,bilemezsin..
Rüzgârdan önce senin ellerinin saçlarımı okşamasını,
Almanı yumuşak ellerine, sevgiyle,şu yalnızlık kokan ellerimi
Ve ne çok isterdim,
Şu tekil birinci şahıs yalnızlığımı,gözüm önünde vicdansızca katletmeni...

Bil ki,seni pak sularla yıkanmış tertemiz ruhumda barındırdım,
Döşek verdim yatacak,katık verdim yiyecek,sana şiirler yazdım,
Baktım gelmiyorsun bana,geldim yüreğinin bahçesine otağımı kurdum,
Buğday oldum,düştüm toprağına,suyu esirgedin,çürüdüm..
''Seni çok özledim..Ya sen?'' diye bile soramadım çekindiğimden,
Çünki, senin cevapsız ve sualsiz olma gibi bir adetin vardı..

Yine iyi bil ki,güzelim..
Bir gün senin de dağlanıp gidecek yüreğin,başka arayışlar içinde..
Kararsızlığın ve içini kemiren bitmek bilmeyen şüphelerinle,
Sen de benim gibi yalnız kalacaksın,ürkek tereddütlerinle...
Ve teskin etmeyecek ruhunu artık,martı çığlıkların bile,senin de.

Bil ki,aşk ziyan olursa,hüzün çüçekleri açar gönül topraklarımızda..
Kalır geride özler ve derin izler.Sözler,vaadler uçar gider havada..
Farketmez..Ben yine Gümbet sahilinde yıldızları sayarım kumsalda,
Dönerim yıllardır bedelli bir yaşam olarak seçtiğim yalnızlığıma,
Yine düşlerle gerçekleri sarmaş dolaş sararım,kucaklarım...

Bil ki,çok kere yaslı gittim ama şen gelemedim,şu hayat yollarında..
Alışığım kaderin cilveli oyunlarına..
Gelmezsen,bana sorun değil,
Bir ateş de senden koyarım omzumdaki çıkınıma,
Ve devam ederim hayat yoluma..