Sevgiye Bir Şans Daha

Kumrular için sadece iki dal çöp

Yuva kurmaya yeter

Umutlar boğulmasın

Hayaller örülsün çiçek açan gözlerde

Ey yalnız yürüyenler

Başıboş ayak sesleri kaldırımlarda yankılanırken

Irkçılığın olmadığı bol güneşli düşüncelerde

Umut bizi birbirimize bağlar

İlkbahar bitiminde bahçelerde can çekişen laleler gibi

Nefret ve aşk öfkesi yankılanıyor her yerde

Dünya yaşlanıyor insanlar boş konuştukça

Bırakın da zaman gölgeleri kovalasın

Gözyaşlarımı biriktirdiğim kavanoz kırıldı

Her yorulduğumda çaresiz sana geri dönüyorum

Bir güvenlik açığı oluşturduğumu hissediyorum bu yüzden

Artık sadakat ağaçları filizlensin yüreğinde

Umut ışığı güven olmadan yanmaz ki

Sabırlı ol yalnızlığım demek boşuna

Şansım ol ve sıfırdan başlayalım yeniden

Uçurumlara sevgi tohumları atarak

Haydi, caddenin en hüzünlü şeridinden yürümeme izin ver

İyimserlik dizeleri yazsın kalemim

Mutluluk şarkıları yankılansın adım attığımız her yerden

Toprak her şeyi yutar

Seğmenoğlu