Sevilen Bir Kadın İçin Yazılmış Sone 3

Ne elemini duydum, ne vuslâtı durdurdum,
Mevsimler, mevsimleri kovalayıp da geçti...
Her lâhzâ hayalinle şöyle konuşup, durdum:
Bilirdim! Bu hülyanın sonu gelmeyecekti.

O hisse kapılsam da çoğu zaman, hâkikât:
Seni yücelten uzlet kadar zordu ve hürdü.
Hele duyulan bunca ümitsizlikten kat-kat,
Hangi aşk; bir düşün ki, böyle asil büyürdü?

Şimdi aradan geçen yıl sır olunca şâyet,
Kimbilir ki; kaç asır yaşadık, kaç çağ aştık?
Nur sevda! Gözlerimde, bak belirdi nihâyet...
Düşlediğim o yere epeyce bir yaklaştık!

Neydi onca bekleyiş, onca özlem, bilsen az:
Bir hâzzı vardı; seni sevmenin, anlatılmaz!