Sevin Gayrı Yok Mecalim

Ben gönlümü taşa verdim
Bilemedim seni zalim
Yollarına canım serdim
Sevin gayrı yok mecalim

Gurbet oldun sen ömrüme
Hazan oldun sen gönlüme
Yara oldun sen kalbime
Sevin gayrı yok mecalim

Çok dolandım sahralarda
Kaldı ömrüm ahu zarda
Yüreğimi koydun darda
Sevin gayrı yok mecalim

Elimdeki elin hani
Umut veren dilin hani
Soldu sarı gülün hani
Sevin gayrı yok mecalim

Tenim toprak olsa bile
Kolay mı dır çekmek çile
Anlat derdin git bülbüle
Sevin gayrı yok mecalim

Dost düşmanı sevindirdin
Aşkın ile yerindirdin
Sözde aşık sözde pirdin
Sevin gayrı yok mecalim

Dem baharım kara kışa
Hayatımı bir yokuşa
Sürdün amma inan boşa
Sevin gayrı yok mecalim

Son türkümü iyi dinle
Bıraktım bak seni senle
İster ağla ister inle
Sevin gayrı yok mecalim

Toprak kokan tenim gibi
Sahralarda benim gibi
Can içinde canım gibi
Sevin ayrı yok mecalim

Sana kalsa kalmaz dünya
Boynundaki bakır künye
Kalaya çek al bir ünye
Sevin gayrı yok mecalim

Araf'tasın bilmiyorsun
Sende artık gülmüyorsun
Demek sende ölmüyorsun
Sevin gayrı yok mecalim


İkrar veren gönül sözü
Sen söndürdün harlı közü
Arada bul aşkı özü
Sevin gayrı yok mecalim